YÜREK YANGINI

Ne zaman bir selâ duysam
Artık atmayan bir kalp için üzülürüm
Hiç tanımasam da…
Dayanamam.

Ne zaman bir şehit haberi alsam
Gencecik bir fidanın kurumasına,
Bir gülün, açmadan solmasına…
Kıyamam.

Ne zaman bir tabutun bayrağa sarıldığını görsem
Geride kalan anayı, yâri, yetimleri düşünür,
İçlerinde yanan, hiç sönmeyecek ateşi görürüm…
Yanarım.

Ne zaman bir kar yağsa
Yırtık ayakkabıyla dolaşanlara,
Tütmeyen sobalara,
Yanmayan ocaklara,
Boş tabaklara…
Acınırım.

Kimin işinden, eşinden, aşından
Ayrı düştüğünü bilsem
Ciğerlerinin kavruluşuna ortak olurum.
Kavrulurum.

Kim, ne için uğraşırsa uğraşsın
Ne kadar çabalarsa çabalasın
Kadere güç yetmediğini bilirim.
Boyun eğerim.

“Bana ne?” diyemem kimseye
Elimden gelini yaparım.
Yapamazsam
Her şeyin bir çaresi vardır, diyerek
“Çaresizlerin Çaresi”ne
Sığınırım.

Bir şeyi daha bilirim ki
Hayat, insanı ne kadar yorsa da
İyiler hep kazanır.
Herkes kalbinin ekmeğini yer!

Hamiyet Su Kopartan ✍️
23.03.2017