SEVİNÇLERİME KEFEN GİYDİRDİM
sensiz bu hayatta
fırtınalar kopuyor yüreğimse hop, hop hopluyor hırçın dalgalar ölümle yüzleşmek gibi kaç kez kıyılarında dolaştım ise gözlerim gözlerini arıyor önümde umutlarım arkamda zifiri karanlıklarım seni kaybettiğim anlarda hep üryandı ayaklarım geçmeyen saatler hükümsüz artık ben yersiz yurtsuz sanki bedenime dikenler batıyor susuyorum yani dil sessiz ısıtmıyor içimi hiç bir şey üşüyorum senin hasretine düşüyorum her şey sönük her şey bölük pörçük bilemedim seni nasıl yitirdim bu yüzden sevinçlerime kefen giydirdim |