YAZSINLAR
YAZSINLAR
Öldüğümde dostlar mezar taşıma Yalan dünyada az güldü yazsınlar Neler geldi, geçti garip başına saçları döküldü keldi yazsınlar Haksızlığa asla izin vermezdi Çevrede sevilir, kimse yermezdi İnsanları sever kusur görmezdi Garibe uzanan eldi yazsınlar Sanırlar ki her şey yerli yerinde Bilmiyorlar yaram hayli derinde Yıkılmaz pehlivan aşk minderinde Sevdalısı galip geldi yazsınlar Kırmadı ömründe hiçbir kimseyi Dinlemedi ama ağayı, beyi Onunla öğrendik aşk denen şeyi Asırlık töreyi deldi yazsınlar Merakı olmadı saraya, köşke Yeminler etmişti nedense aşka Anlamadı kimse bu defa başka Aklını bir huri çeldi yazsınlar Anzeri yüzüm ak, alnım açıktır Düzen bozuk, ipin ucu kaçıktır Moda dedikleri açık saçıktır Düzgünce yaşadı, öldü yazsınlar Ozan Anzeri |
Ayak seslerinden tanırım.
Ne zaman bir köy türküsü duysam,
Şairliğimden utanırım."
-Bedri Rahmi Eyüboğlu-
Değerli Ozan Anzeri;
Siz, mahlası önündeki "ozan" kimliğine o kadar yakışıyorsunuz ki...
Tüm şiirleri severim ama bir Anadolu ezgisi gibi ozanca, sesi, melodisi ve derinliği olan şiirleri görmezden gelmez ve okumadan geçemem.
Allah sizlere sağlıklı ve uzun ömürler versin ve kaleminiz her daim var olsun. Gönlümde, ozanlık kültürümüzü yaşatan ve işin hakkını veren ölümsüz çınarlara apayrı bir yer vardır.
Selâm ve muhabbetlerimle...