Geriye kalan mânalı bir teşekkür
Düşün bir mektup düşün
yırtılmış üstelik çöpe atılmış bir de beni düşün. Hani ya yârlığım düşündü oysa bizim hikâyemizin imgeleri gülüşündü Ürüzgâr esintisiyle azarken yarpak döküyor göz yeşili ağaçlar ben sana yazarken Sevgi yerine çıkar seçtiğin için çokkk çok teşekkür ederim gülüp de geçtiğin için Yaygara değil özümdeki sen tarifsizdi gözümdeki sen teşekkür sözümdeki sen Seninle yandı yürek, bağır benden yana mesele çok ağır kör oldun hem de sağır Kaçtı, bozuldu diye ayarın bundan sonra çile girdabında mutsuz, umutsuz yarın Nasıl olur diye şaşarım âşkına özümü serdiğim hayatı ben sensiz de yaşarım Gümüşhanlı’yım her şey yalan içimden bir iç çekilmiş işte geriye kalan... |