Kuşlar Ağlamaz mı..kurumuş ağaçları s/aymayan hafızam ve şimdiki ân mavisi kirletilmiş bir orman iman tahtamda çürüyen gaga izleri boğucu sessizliğin kanatlarında gizdi avare ruhhaline ç/akma bir senfoni kuş kirpiğinde özüme ağır bir h/âcizdi cömert avuçlardan kursağa giden nöbetçi sevgi halesi sanıyordu parmaklık gölgesini camdan kalpler için/deydi kuş sesleri canım çekti, sapanına taş oldum uyuyan bir çocuğun duyarlıklar uyarmadan çok önce, vurulmuştum ezgin türkülerin s/aklanıyor kıyası nağmelerde kalıyor’kuşlar ağlamaz’algısı himayemin korunaklı yuvası sandığım; tutsaklığa göz mührüydü azat susunda lal köle erimsiz,müebbet çileydi kafesler medenî ahşaptı kafesler -sözerkliğin tuhaf koltuğunda ağlamaklıydı benliğim- .... 17 Ekim 2020 |
Emeğinize ellerinize sağlık . kalemin daim olsun
Gönülden tebrikler,selam ve saygılarımla..