Sustum
SUSTUM
Gönül vurdun gittin perişan halim Hiç yazı görmeden kışa büründüm Halden bilmeyene derdim anlattım Kimse anlamadı hüznü diyarım Yine bir dem düştü garip gönlüme Yaram azdı durmaz kanıyor yine Yazım kışa uymaz kışım yazıma Kara bulut olup çökme üstüme Ey benim kimsesiz yaralı sevdam Yüreğim çok derin içim bir mezar Gözyaşının silecek bir yurekmi var Kan içinde gozler hep ağlamaktan Kıyametler koptu gönül bağımda Deli Rüzgar olup esipte geçme Yaram çok derinden perişan etme Yazan kalem bıkmış yüreğim ahval |