Sokak Çocukları
SOKAK ÇOCUKLARI
Sokak çocuğudur onlar, bilmez sabahı Aç sefil çaresizdirler, yok bir günahı Hepsi mazlumdur, alınmaz onların ahı Onlar bizim, onlar bizim çocuklarımız Dayanmaz bunca acıya, ağlar bazısı Ne yapsa çaresiz onlar, çıkmaz acısı Yazan yazmıştır, kötüdür alın yazısı Onlar bizim, onlar bizim çocuklarımız Kurtulmak istese de kaderi bağlıyor Masum bakışları, yürekleri dağlıyor Acı çekiyor çok belli, kalpten ağlıyor Onlar bizim, onlar bizim çocuklarımız Aciz kalmış belli, onu doğuran ana Gün gelir bir gün hesabı, sorulur ona Gönüllerimiz bir olsa, sevmekten yana Onlar bizim, onlar bizim çocuklarımız Senelerdir yazarım ben, tutulmaz sözüm Her nereye bakar isem, doludur hüzün Bir kez ona merhaba de, tutarsa yüzün Onlar bizim, onlar bizim çocuklarımız Derdini yazsam bile, anlatamam sana Kalbi çok yaralı, ağlıyor yana yana Dertlerini sıralasam, sığmaz cihana Onlar bizim, onlar bizim çocuklarımız Seviyorum de onlara, canın verirler Küçücük bedenleriyle, ağlar dururlar Aç susuz nasıl yaşanır, onlar bilirler Onlar bizim, onlar bizim çocuklarımız Kimsesi yok onların, devlet sahip çıkmaz Katılaşmış yüreklerden, göz yaşı akmaz Sevgiye muhtaçtır onlar, utanır bakmaz Onlar bizim, onlar bizim çocuklarımız Der Midayet’im, sevgiden ödün vermedim Görüp yazdım onları, hiç yalan demedim Dert çekip ölürler, kurtulanı görmedim Onlar bizim, onlar bizim çocuklarımız (0859) Kasım 2009 Şair Midayet Kara |