FRESİA
Her gün çarmıha gerilen
Tanrının unuttuğu Bu rezil yerden bakınca Işığa takılan umut Amerika kıtasında Bir annenin yüzünü daha çok aydınlatır Hemde öyle usulen bir aydınlık değil Pırıl pırıl çehresinde Yıldızları kıskandıran bir ışık Özgürce boşluğa Saçılan her zerresi Yürekleri titreten Çoşkun denizler gibi Toprak gibi derin Sana ne yakıştırmalı Altın yüreğinde her Ölümlüye yetecek kadar Aşk taşıyan bi tanrı gibi Fresia |
Biz de okuduk ve kutladık yürekten, yalansız ve riyasız
Gönlün abat olsun, huzurla dolsun
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal