YUMAK!
YUMAK!
Çileyi ilmek ilmek, örünce bitti yumak; En zoru kendin bilmek, gerekir nefsi yumak! Lâkin iblis boş durmaz, körükler benliğini; Çorap örmeden durmaz, yüceltir benliğini! Allah ile aldatır, ne büyük hocasın der; Hep nefsini kabartır, en yücesi sensin der! Öyle örer ipliği, ön yüzü düzgün durur; Arkadadır hinliği, gözleri fettan durur! Nefis deyip geçersin, nefîs değildir nefis; Boşa konup göçersin, sıfırlar seni nefis! Yumak gerek kirleri, kir ile geçemezsin; Kapıda soracaklar, kirli de göçemezsin! Yunmuş arınmışları, görürsün kardan yumak; Besmeleyle örülür, çözülür tekmil yumak! Murat Kahraman Murâdî 02.07.2022/İstanbul |