İSYANKÂR GÖNÜL
Oyuncak oldum elinde isyankâr bu gönülün
Zehri, âb-ı hayat diye zerk etti yüreğime Nârı beyzâlara dûçar edip, yaktı bağrımı Dağlar ve taşlar ağladı, bakıp acı halime Hüsranımla böbürlenip, helâkimle övündü Gülistan olan hayatı o, çöllere döndürdü Garazı neydi ki bilmem, bu uslanmaz gönülün Ne bir lâhza huzur verdi, ne tamamen öldürdü |