GEMİDEYİM
Ben bir gemideyim
Nuh Tûfanı’na meydan okudum sanki. İçinde bin bir can, bin bir umut, bin bir yaşam Rotası olmayan, kaptanı ise deli bir ihtiyar. Sahi nereye gidiyor bu gemi Pusla var mıydı hatırlamıyorum Neden halatları çözdüm ki? Neden dümensiz bir gemiyle yola çıkıyorum? Deryada sessizce sürükleniyorum Kürek çekişlerim bile boşa Ben baştan pes etmişim belli Sanki batmak için uğraşıyorum Dört bir yanım su İçim ise kurak bir çöl misali Kendimi kazıyorum derince Bu çabam niye, ne istiyorum ben? Belki suya hasretim, belki de susuzluğa Gemi su alıyor, ilk kaçan ise fareler Kalbim yangın yeri, deryalar boğuyor yetmiyor. Ben bir gemideyim Ne tûfanlar geçti üzerimden, saymadım Ne dalgalar ezdi beni, boğulmadım. Beni benden alan yine ben oldum. |