Sus Ey Kalem!
Sus artık ey kalem!
Kırılmaz denen yürekler de Kalemler de Kırılır/ mış Bilemedim Sustum Bir şey diyemedim Sadece gücüm kalemime yetti. Şimdi Bir berrak nehrin kıyısında olsam da Baksam derinlere.... Görsem Ruhunun her yerini çizen cam kırıklarını Ve boğsa ruhumu Sizin oralar şimdi nasıl ki can dostum? Kalemler yazsın orda Yazsın ki burda kalan mendil Hiç kurumasın Ve hayat kendince devam etsin. Serap Hoca 1.9.2008 13.00 |