Güzden Kalan
ayak seslerimiz karışırdı
dikenli bahçelerde nefessiz kalınırdı soğuk bir taraftan alıp götürmüşlerdi gençliğimizi bize kalan mirası da böldüler kırık bir ayna ve güzden kalan bir gün... onu da çok gördüler belki güzden kalan günde sen vardın anılar vardı seni bana hatırlatan ne varsa almışlar seni koparmaya yetmemişti güçleri az çalmamışlardı kapımı yalancı gönüller, yalancı sevgiler ve ben tek bir hayâlle bir başına sevgiye bir küs bir barışık yaşadım kırık bir ayna ve güzden kalan bir günle seni sadece seni, bizi yaşadım... Copyright © by ahd www.alihakanduz.com |
Eşrefin bahçede kaç bahar çiçek açtı ve kaç güz döktü yapraklarını
sen...
gelmedin
derken...
mucizeler yağdı güz yapraklarıile iki bin sekiz eylülünde
ahd oldu and dilimde
canım sevgilerimle 2005