KIŞ İNMİŞ DAĞA
Fikirle zikirle çıktım sokağa
Bağlar gazel dökmüş kış inmiş dağa Dedim görmez misin baktığın sensin Ne ibret verir ki acep şu sağa Geçip gitti ölü önümden demin Dedim giden sensin oldum da emin Gördüm dayandığım her ne var fani Kalmadı kararım çöktü bu zemin Kurudu dallarım döküldü gülüm Madem ki sonum var geliyor ölüm Gam etmem vallahi razıyım Haktan Ruhum bekadadır savrulsa külüm Gün bitti akşamdı sabahtı derken Bilirim bilirim her ölüm erken ‘Ecel şerbetinin yoktur şifası’ Salalar verilir açarım yelken Talat! Tevekkül et güven sen Hakka Gittiğin yer vatandır dar-ı beka Kim teslim olursa o döner mesut Yoktur bir sığınak Allah’tan başka M. Talât Uzunyaylalı |
*** KIŞ İNMİŞ DAĞA *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...