1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
435
Okunma
Buğulu bir Nisan sabahı.
Deniz gri.
Martılar henüz uyuşuk.
Kuşların cıvıltı sesleri.
Papatyaların,gözleri kapalı.
İşte,seni yaşadíğım bir bahar sabahı.
Ben taşları sayarak yürúyorum.
Uyuyan papatyalara seni sordum.
Fuşya rengi erguvanlara takíldı gõzlerim.
Ne muhteşemler,binlerce tomurcuk.
Yaşanması güç sevgiler gibi.
Yine kör içimde,yine isyan var.
Kime?
Neden?
Hep meraktayım.
Sebebi senmi olmalısın?
Vuslat mı?
Õzlemmi?
Hasretemi ,? İsyanım.
Hep meraktayım.
Sebebi sen mi?
Olmalısın.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz