ZAMAN GÖZLERİMDE ERİYORcam önünde bir koltuğa gömülmüş, seyre dalmışım, havada hüzün, ıslak ıslak yağıyor, belkide bir ıslak imzalı gülüş bırakmaktı, göğün derdi, koştura koştura minik öğrenciler, otobüs kapılarında, bir aceleye ivme kazandırıyor, anneler günün yemeğini ocağa koyuyor, ben de kahve elimde, suskunun elinden tutmuş yalnızlığımı palazlandırıyorum, düşü gülüşe, gülüşü suskunun düşüne, vere vere kaç saat yağdı, kaç otobüs geçti, bilemiyorum annemin koluma dokunmasıyla kendime geldim, belkide camın içi ve dışı, farklı zamanlarda yağan yağmurun sesiyle yıkanıyor, öyle sabun kaymayan, kese kağıdına konmuş kayıp bir zaman gözlerimde eriyor… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |