İstanbulcukolay mıydı sana şiirler yazmak pişman olan var mıdır bilmiyorum İstanbul nankörsün ebediyete tutsak edilmiş bir viranelik hâli tarihsizsin bir o kadar talihli ben istemedim ama..anadilimsin kaç göbekti ki anneler adıyla nihayetsizim gâvurum soysuzum gururum ki senin adındır İstanbul doyduğumu sövdüğümü değil doğduğumu bildiğimsin senin koluna yakışan bir de hislerime tercüman şehreminim olmadı hiç..inan ! aşklarımla gülümsetip ayırdığın cangılı ıssız yollarında kederli servetler bırakmıştın ve yüreğimde hâlâ duruyor eylüllerle dolu mirasın ve bil ki reddettim toprağını makbersizim..İstanbul renkleri solgun gök’yüzünden haliç’ine baksam gözlerimin feri hazan sarısı yaprağında döner döner ve inerdi çeperinde hale hale turkuvazın kucağına İstanbul... .. |
Her zaman ki gibi güzeldi eserin
Gönlüne, ömrüne bereket
Sonsuzluğun sahibine emanet olasın, sağlıcakla kalasın