Adı Olmayan Şiirler - 14
Tanrıdan ödünç alınan şiir gibiydi hayat
Bir elini suya diğer elini toprağa daldırıp SEN’i yarattı tanrı Bu yüzden saçların okyanus gülüşün toprak kokar her zaman Ben Her sabah yıldızlar çekilirken evlerine hamurunda kendisini yoğuran tanrının avucundan topluyorum payıma düşen sevdayı uzanıyorum seni bana getirecek olan yasak ağaca koparıyorum aşkı dalından cehenneme secde eden kalbimle Teslim ediyorum bedenimi ölüme kaza niyetine yapılan ibadetlerin içinden sürgün verirken tenine aşk tanrının, ateşi icat edip dinlendiği o yedinci günde arıyorum BEN’liğimi Ah aşk sırf sana uyanayım diye kaldırdım ya düşlerimi güneşin doğduğu sabahlara işte o zamandan beri sadece meleklerin bildiği adreslerde buluyorum sende kaybettiğim kendimi |
Emeğine yüreğine sağlık
__________________________________Selamlar