İçimde yaralar öyle kanarken,
Ah ile feryadım arşa karıştı gitti,
Ruhum Kerbela’ya kavuştu gitti...

Ağaçtan yapraklar bir bir düşerken
Günler hasretinle boşa geçerken
İçimde yaralar öyle kanarken,
Ah ile feryadım arşa karıştı gitti.

Bilmem kaç gün oldu unuttum gitti
Gündüzler geceye karışıp gitti
Derbeder gönlümü avuttum gitti
Kalbim darmaduman sıkıştı gitti.

Herkesin öfkesi garezi bana
Öyle çaresizdim sığındım sana.
Yeter, örseleme, kıyma bu cana
Kanım Kerbela’ya kavuştu gitti.

Düşündüm şöyle bir sırla derinden
Sanki yer oynadı bin bir yerinden
Bakınca güldüren o gözlerinden
Sensiz diyarlara sıvıştı gitti.

Seni çok seveni yak yık bakalım
Çaresiz ağlarken sen gül bakalım
Her şey boşunaymış eğlen bakalım
Boşa umutlandım konuştu gitti.

Heves güves iken kurudu dalım,
İflah olmam gayrı ne olur hâlım?
Gözüme görünme, ey hain zalım.
Gönlümde uçurum oluştu gitti.

Orhan Şentürk