Gün Biterken
Yaşanması mümkünken yaşayamadığı, Mutluluklara üzülüyor insan.
Denizle tabiatla iç içeyken, Birden çölde serap görür misali her şey yarım. Herkes kendi kaderini yaşamaya mahkum, Sürgün kendi ruhuna. Gün saat saat tükeniyor, Her şey bitiyor azar azar. Sen aklımı başımdan almıyorsun, Kanıma karışmıyorsun eskisi kadar. Kalbi hislere ámá olmuş, Alaboralara, hayal kırıklığına hayat alışık. Yarı baygın yarı ayık Olay mahalli darmaduman, karışık. Yalap şalap duygulara, Kurban edilirken aşklar, Günler ardı ardına birbirini kovalar. Gece bastırıyor, Ruhuma işliyor sanki siyahlığı. Yağmurlar yağarken usul usul, Kirlerden arındırıyor her şeyi. Aklım firar ederken yerinden, Devasız dertlere düşerim. Üşürüm, titrerim kışın ortasında. Orhan Şentürk |