DÜŞERSIN KUYUYA
DÜŞERSİN KUYUYA
Akşam olur gün çekilir kuytuya Anlarsın yalnız kalınca boş dünya Hüzüne bağlanır kurduğun hülya Düşersin o zaman derin kuyuya Beklersin pencerede gelen olmaz Nedir bu halin diye kimse sormaz Yürek alev alev yangını sönmez Düşersin o zaman derin kuyuya Akşamın grisi uzar geceye Ayın gölgesi düşer pencereye Hüzün çekilir yavaştan sineye Düşersin o zaman derin kuyuya Kesilir ayak sesi kaldırımdan Yüreğe sıkıntı basar korkudan Karabasanlar doluşur etraftan Düşersin o zaman derin kuyuya Başın yastığa koyarsın inceden Geri dönenler yok zaten gidenden Artık umut kesilir her geceden Düşersin o zaman zindan kuyuya Feriha Aydosoğlu |
Kutladım değerli kalemini ve eserini
Gönlüne, ömrüne bereket
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal