Ağlamayı bilmiyorum derdim küçükken,
Büyüdük, bire bir ekledik sadece yürekte
Amma ve lakin ağlamayı da öğrettiler.

Oysa
Utanmayı, aşk bilerek yaşamıştık bu ömrü.
Yeni bir sayfa açmıştık seninle
yeni bir güne açan çiçekler gibi.

Sabah erken doğsun diye beklerdik
Geceleri sabaha beraber eriştirirdik

Toprağa hayat veren su gibiydik seninle
Denizlere düşen yakamoz.
Gökyüzünde saydığımız sayısız yıldızlar.
Ve parmaklarımıza kazıdığımız o iki alyans..
Yani sen eşittir ben
Ben eşittir sen demekti..

Hayal etmekte güzeldi
Hayalleri birlikte kurmakta
Güzel olan ne varsa zaten sen demekti
Güzel olan yüreğindi

İtiraf ediyorum
Ne kadar çok ağladım ardından inan bilmiyorum.
Eskiden çok az dile getirmiştim
İnan seni çok seviyordum.

...

Kayıp bir kent sana şimdi cismim biliyorum
Sokaklarında hüzün kokar
Sokaklarında matem var.

Mevsimler geçti, yıllar geçti
Sen geçmedin bu ömürden
Gökyüzü uyudu göğsümde
Kainat uyudu
Herşey yerle bir.
Herşey talan

Herşey yalan

Bu kentten düşmedi yüzün
Bu yürekte tükenmedi gülüşün.