GÖNÜL
Gururum yel oldu indi yerlere
Gülecek yüzüm kalmadı gönül Sarsıldı yer gök çöktü tepeme Gidecek yerim kalmadı gönül Dillendi yürek tutamaz adını Şairlik sıfatı yaktı başımı İnledin durdun ilan ettin aşkını Günahları tek tek saydın sen gönül Sarardım yerimde gün geçtikçe Beklemek faydasızdı beklettin yine de Delikanlı çağım geçti senelerle Bu aşkta yaşımı yaktın sen gönül Hangi saftasın karar ver artık Titanik gibi hani batmazdık Yaralandık yıprandık biz su aldık Yüzmeye çalışma beyhude gönül... Mehmet Turan COŞKUN |