Dedikodu, gıybet ne yaman
nasıl bir anlayış nemenem
ben, tadını almadığım hiçbir işin
günahını yüklenemem

Aman ne tevatür bu yara
kötüleyip kötüleyip kötü anmak
öyle yok kim ne malumat verirse
itimat ederek inanmak

Kana bulanmış bu mesele
merhamet çekip çevirir sarar
merheme dost olmayanlar ise
mantiken yaraya yarar

Bu ara yaralı düşüncelerim
gıybet ile kaynayıp pişerek
bu yüzden yamalı cümlelerim
canevinden can çekişerek

Mutevatir çeşmesinden akan
gıybete batmış duyguları yıkarım
bendeniz samimiyetimle
bu meseleden böyle çıkarım

Dilerim, çağrım anlaşılmıştır
yanıyor, yanan bağrım anlaşılmıştır
adına/soyadına ne derseniz deyin
yara derin ağrım anlaşılmıştır

Gümüşhanlı’yım aklar, karalar
şehirde yaşar köşkte oturur yaralar
çok yakından akrabamız bizim
açılsın da kapanmasın aralar.