2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1271
Okunma
Anne, ben oğlun,
Ufuk’un.
Öpmelere doyamadığın,
Vurmalara kıyamadığın.
Gözünün nuru,
Yavrun
Ciğerpâren
Hakkını helâl et,
Ne olur!
Bize haram yedirmedin,
Yememeyi öğütledin.
Ama ben haram yemezken
Senin hakkını yemişim
Farkında olmadan.
Şimdi
Pişmanım anne!
Gözlerim toprak dolmadan.
Seni çok üzerdim anne,
Her gün batırırdım üstümü başımı,
Yemezdim yemeklerin içindeki domatesleri,
Seçerdim.
Ye oğlum,
Bunlar daha yarayışlı, der,
Üzülürdün.
İnat eder, yemezdim.
Değer miymiş, diyorum şimdi;
Ama iş işten geçti…
Şimdi seçmiyorum yemeklerin içindeki domatesleri
Senin için
Ama nâfile…
Sen yoksun annem,
Melek annem, sen yoksun…
Mekânın cennet olsun.
Adnan Ünal “ö.ç.m”
Cevap Yaz