Baş ucumda bekleyenler, Kur’an okuyup dururken.
Gözlerimi dikip göğe, ara ara güleceğim.
Dudaklarım çatlayarak, ağzım ve dilim kururken.
Ellerimde kalem kağıt, ben yazarak öleceğim.

Yüzüme her zamankinden, tatlı bir tebessüm takıp.
Gelen gidenlere son kez, “elveda” der gibi bakıp.
Feri sönen gözlerimden, iki damlacık yaş akıp.
Vermeden nasihat öğüt, söz dizerek öleceğim.

En son aldığım nefesi, yavaş yavaş salacağım.
Çekilecek kan yüzümden, birden bire solacağım.
Bir “aleyküm selam” deyip, son uykuma dalacağım.
Duyulmadan feryat ağıt, göz süzerek öleceğim.

İçim çürümüş olsa da, hasar yokken henüz dışta.
Elim ayağım tutarken, duruyorken akıl başta.
Pek genç sayılmasam bile, yaşlı denmeyecek yaşta,
Az sayıda sevenimi, çok üzerek öleceğim


(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)