EY DOST
Açtım penceremi sonuna kadar
Gece odama doluyor Dolunaydan çaldım büyük bir parça Bir tek rüyalarım aydınlanıyor Odam karanlık, içim karanlık Geleceğim, ömrüm karanlık Ve sen dost, ey sevgili dost Hatırlıyor musun kâğıt bebeklerle oynadığımız Aydınlık günlerimizi Nerde hata yaptık? Neydi verdiğimiz yanlış karar? Yoksa biz değil miydik yanılan? Özgürlük istedik minicik dünyamıza Ve özgürlüğü ararken masumiyeti yitirdik Elimizle söndürdük Yolumuzu aydınlatan kandilleri El yordamıyla ulaşır mı güne Bu soğuk gece Sevgi bulunur mu bir körebe oyununda Isıtır mı içimizi yanmayan bir soba Düzelir mi acaba Bunca acıya neden Bulamadığımız o hata?!? 12.11.2006/İstanbul |
sevgi ve saygılar