İSTANBUL MASALI
İSTANBUL MASALI
Toydum on iki yaşındaydım İstanbula ilk geldiğimde Hayatın henüz başındaydım İstanbula ilk geldiğimde Gitmek için çok döğünmüştüm Denizi görüp sevinmiştim Şehirli olup öğünmüştüm İstanbula ilk geldiğimde Köyde olsam Anam severdi Babam tatlı sözle överdi Tahta kuruları geverdi İstanbula ilk geldiğimde Kaybolmuştu kuşlar hayvanlar Cıvıl cıvıl kızlar Ceylânlar Karınca gibiydi insanlar İstanbula ilk geldiğimde Çözemedim birden merceği Zordu burda hayat gerçeği Kafese koydular serçeyi İstanbula ilk geldiğimde Altın boynuz’a akmış b*klar Yüksek binalar Güneş saklar Kaç milyon insan sanki yoklar İstanbula ilk geldiğimde Zorluklara alışıyordum Gece gündüz çalışıyordum Olgunluğa ulaşıyordum İstanbula ilk geldiğimde Anam kazak çorap örmüştü Cebim biraz para görmüştü Saflığımı alıp dürmüştü İstanbula ilk geldiğimde Dara düştüm kime varayım Artık kanayan bir yarayım Bekar evi köşk tü sarayım İstanbula ilk geldiğimde Çıkmaz sokakları çok dardı Abonoz da Kerhane ardı İstiklâl de sinema vardı İstanbula ilk geldiğimde Unutulmuştu açıklığım Tarlabaşında çocukluğum Kaybolmadı hiç gıcıklığım İstanbula ilk geldiğimde Suyu havası pis parada Aklım kaldı köyde orada "Hamdım piştim yandım" burada İstanbula ilk geldiğimde İçim dışım ruhum tasalı Bitmedi bu gurbet masalı Tam kırk dört yıl geçmiş b/asalı İstanbula ilk geldiğimde Resuli’nin hali belliydi Radyo Teyip vardı pilliydi El kapısı diken telliydi İstanbula ilk geldiğimde ........15.08.2022 Resul Civcik"Ozan Resuli" Ayrancı/Karaman Fotoğraf;Anonim _________________________________________________ Kim bilir bu Şiire kaç milyon insan muhataptır! Dokuzluk hece vezninde, Bir İSTANBUL MASALI bir hayat öyküsü. Şiirimi Okuyup beğenen hislenen yorumlayan, Şiir sever Dostlarıma,Selâm ve Duâ ile Sevgiler. |
Kutlarım.
Saygılarımla.