SANMA Kİ MUTLUYDUM, SENSİZ HAYATTA
Sanma ki mutluydum, sensiz hayatta,
Yıllardır boş durdu bu gönül tahtım. O günden bu güne, ruhum azapta, Bir kere yüzüme gülmedi bahtım. Özleyip özleyip, yol gözleyerek, Hasreti çekmeyen nerden bilecek? Teselli ararken hatıralardan; Acıya kolay mı dayanır yürek? Unutmak ne mümkün, ne kâlpten silmek; Bir daha imkânsız yüzünü görmek… Böyle bir yazıyı yazınca felek, Meğerse harammış dünyada gülmek… 13.07.2020 Erman Ulusoy /Kırklareli |