Sükun Kırıklar
sessiz kırıklarım vardı
okşayıp başlarını.. kırıkçıya götürdüm bugün.. kör bakışlar saplandı kesiklerime sitemi olmayan kırıklarım çoğu zaman sükunet hediye etmişti bazen hiç bir şey getirmişti kendiyle ne kadar büyük olmalı ki sükuneti veya ne küçük bak kendi saklandığı sükutla kaybolacak görünmezlik kadar.. vazo ses çıkarır da dağılınca parçaları görürüz kırıldığını oysa sessiz kırıklarım vardı benim dünyayı kanatacak parçalarını içinde saklayan ve çığlığını susturan.. Ve görünmeyen.. meğer dedim kırıkçıya bakarken.. görünen kırık değil.. kuru gümbürtü, kesik parçalar.. siteme boyanmayınca meğer.. oysa kırıklarım görünmeliydi benim.. ruhum boyalı renkte sarılmalıydı.... oysa .. |
SÜKUN KIRIKLAR şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...