GAKKOŞ NURETTİN

Elazığlı güzel yürekli Gakkoş Nurettin hayatını profesyonel olmasa da yaşamın içinden şiirlerini kaleme alıp kitaplaştırdığından. şehir şehir edebi, şiirsel etkinliklere katılır, söyleşiler, dinletiler, imza günleri yaparken birçok şairle, veya şiir severlerle tanışır.
Bu tanışmalar bazen sıkı bir dostluğa, bazen arkadaş, sırdaşlığa bazen de kaçınılmaz aşka dönüşür.
Yine bir gün İzmir’de söyleşisine olağanüstü bir ilgi vardır. Nedense çoğunluğunu zarif, duygusal İzmir’in güzel hanımları oluşturuyordu.
Üstadın şiirlerinin bitiminde dünya güzeli duygusal, şiire aşırı ilgisi olan zarif hoş bir hanımefendi "Sizi yakinen izliyor, güzel şiirlerinizden tanıyorum. Engin hoşgörünüze sığınarak çok etkilendiğim iki şiirin anısını varsa öyküsünü merak ediyorum paylaşırsanız sevinirim" dedi. Şair soruyu yanıtladıktan sonra daha bir sıcaklık ve yakınlık oluşur. Sanki güzel bir aşkın doğum sancıları vardır. Her ikisi de birbirinden etkilenir. Zaman zaman buluşup aşklarını itiraf etseler de hasretlik kara sevda olur. Ancak telefonla görüşebilirler. Güzel sohbetlerin sonunda ikisi de " ah keşke aynı şehirde olsaydık, olabilseydik diye iç geçirip hayaller kurarlar. ve şair Gakkoş Nurettin alır kalemi eline şöyle bir eser çıkar ortaya. bilinmez ondan sonra neler oldu, güzel bir vuslat oldu mu bilinmez ama güzel bir eser çıktı ortaya içinde kendini bulan herkese armağanımız olsun. Sevgiyle ve şiirlerle kalınız.

AYNI ŞEHİRDE

Kesin kavuşturduk aşkı pazardan
Alabilseydik biz aynı şehirde
Yaradan korurdu bizi nazardan
Kalabilseydik biz aynı şehirde

Biri Elazığ’da biri İzmir’de
Yolları kesişmiş bir gün bir yerde
Düşmüşler nitekim aşk denen derde
Dalabilseydik biz aynı şehirde

Başına takardım ece tacını
Kesin kazandırdık sevda maçını
Bize hiç gülmeyen talih saçını
Yolabilseydik aynı şehirde

Cennet yapardım ben o mekânını
Aşkla doldurdum bütün anını
Birlikte yaşamın bir imkânını
Bulabilseydik biz aynı şehirde

Yanıp tutuşarak özler miydim hiç?
Aylarca yolunu gözler miydim hiç?
Aşkımı hasretle sözler miydim hiç?
Olabilseydik biz aynı şehirde

Masalımsı güzel kutu gibi ev
Şatafat gerekmez sen yürekten sev
Felekten gün çalmak olurdu ödev
Çalabilseydik biz aynı şehirde

Gam, keder dertlerden uzağa kaçıp
Çevresine neşe, mutluluk saçıp
Henüz tomurcukken aşkınla açıp
Solabilseydik biz aynı şehirde

Aşk pazardan alınmıyor güzelim
Bir arada kalınmıyor güzelim
Karşımda hiç salınmıyor güzelim
Aşk dolabilseydik aynı şehirde

Geldi geçti ömrün Ozan Anzeri
Yok böyle bir aşkın eşi benzeri
Eşe, dosta müjde, güzel haberi
Salabilseydik biz aynı şehirde

Ozan Anzeri