SOKAK ÇOCUĞU
SOKAK ÇOCUĞU…
kimbilir kaç gündür aç yarasına yok ilaç acıları başına taç takar sokak çocuğu her gün ayrı bir yerde anne babası, nerde sanki kor ateşlerde yanar sokak çocuğu dünü yok,bu günü yok kitabı, kalemi yok umutsuz dünyasından bıkar sokak çocuğu bomboş kalmış elleri masum bakar gözleri buruktur yürekleri ağlar sokak çocuğu yüzü benziyor aya başı düşmüş belaya şaşkın,şaşkın dünyaya bakar sokak çocuğu gece gündüz demeden bir tas çorba içmeden şevkat nedir bilmeden yaşar sokak çocuğu feryat etse duyulmaz adı bir gün anılmaz o bir insan sayılmaz susar sokak çocuğu… Tunç OZANGİL |
Yüreğinize kaleminize sağlık çocuk diyince ölür içimdeki çocuk kırılır inatla herseyin güzel olacağına inanan umudum