TOHUM MİSÂLİ
Tohum Misâli
Sema daki herşey fani Kendi evin dahi, Misafir olur çıkarsın Son ahvalde anlarsın Tohum misali olursun semada, Toprağa yakınlığın kadar, Yükselirsin sena da, Toprak amel ile gönlünü besler, Gönül toprakla buluşunca içindekini duâ ile toprağa döker Kir zarar mi kalır Gönül söyler Hak dinler_ Vuslattaki yerini belli eder İhlas ve sebatla Hâk ile birliği Gönül gözü ile dirliği, Rıza ile nasip eder Sema daki varlığı gözü ile büyüten gönlünü daraltır Sema ya sarılan, toprağı varlık ile karaltır Varlık, çukuru çeker hapseder Hak ile muhabbet ten uzak Nefsine yakın eder, Yol ile dost Hak ile nasipse Çeker tutar nefsinden Çıkarır dünya evinden Gömüldüğün dünya kafesinden Alır koyar Rıza ile gönül evindeki Gül kokulu muhabbet bahçesinden |