BİR KÂĞIT BİR KALEM
BİR KÂĞIT BİR KALEM
Yine hazan, yine yaprak dökümü, Hayat ağacımın kökten sökümü, Bilmem diri miyim yoksa ölü mü? Geriye kalan: Bir kâğıt, bir kalem. Ruhum engin denizlere dönüktü. Dilim elemini döktükçe döktü. Lakin mavinin rengi de sönüktü. Derya yerine: Bir kâğıt, bir kalem. Rûz-gâra yakışan esip geçmektir. Aşığın murâdı sevdâ çekmektir. Çölde bir yudum suyu beklemektir. Benim yağmurum: Bir kâğıt, bir kalem. Ay güneşe, gün geceye yanaştı. Ak karaya, kara aka karıştı. Tüm yumaklar birbirine dolaştı. Düğümü çözdüm: Bir kâğıt, bir kalem. Nevşehrî’yim, bir canım var, bir ismim. Ne duyulur ne de görülür cismim. Cebimde bozuk param, eski resmim, Hicran sermâyem: Bir kâğıt, bir kalem. Hamiyet Su Kopartan ✍️ |
okuma hazzı aldığım müstesna bir şiir.
tebrikler ve saygılar sunuyorum...