UnutmaBir yürekten uğurlanan sumru baş, Dönse bile ağırlanmaz unutma. Tendürek ten yuvarlanan yumru taş, İlk yerine asla varmaz unutma. Ezilen sırtüstü yere yatıp da, İsyan eder kaşlarını çatıp da; Hiçbir insan bala tuzu katıp da, Gerçek şu ki asla karmaz unutma. Boşalınca erzak dolu kilerler, Temiz tutup her yanını silerler; Dünyamızsa hem döner hem ilerler, Gerçek şu ki asla durmaz unutma. Söyler isen küfür dolu sözleri, Yüreğinde hissedersin közleri; Zevk alarak yapılan iş gözleri, Gerçek şu ki asla yormaz unutma. Yolcu yerken çay başında tostunu, Tilki gizler kem gözlerden postunu; Dürüst insan doldurup da dostunu, Gerçek şu ki asla kurmaz unutma. Hasret çeken öldüğünü sanar da, Sitem etmez kalp yarası kanar da; Kırgın insan can özünü anar da, Gerçek şu ki asla sarmaz unutma. Alptekin Yazar |