Sevdiği babası tarafından kaçırılan bir adamın,
sevdiğinin hediye ettiği saka kuşunu kaarşısına alarak
ıssız bir yerde ağlaması.

Kurşun yedim sol yanımdan,
Sızısı çok,
akıyor kanım...
hiç durmadan.
Aşkın şarabını içmeye
doymadan.
Götürmüşler seni,
haberim olmadan...

Bilmiyorum...
Şimdi nerede...
nerelerdesin.

Derler ki;
Güneşin
battığı yerdeymişsin!
Söyle bana güzel yarim;
Hangi yaban ellerdesin?
Kiminlesin...?
Kimlerlesin...?
Yalvarsam sana.
Gelirmisin?
Dön! desem dönermisin..?
Gel...
gel be sevdiğim.

Ahhh... bir de beni duyabilsen!
Bir haber verebilsen!

Yok be aşkım...
tadı yok artık.

Sensiz yaşamanın,
hayata tutunmanın,anlamı yok...

Hani; tanışmamız anısına
verdiğin saka vardı ya;
adı:’’İKİMİZ’’?

Şimdi onu da uçuruyorum
özgürlüğüne...
İçim kan ağlayarak.
Seni tutamadım...
hakkım yok onu da tutmaya.

Ve...;
bende gidiyorum...
tanımadığım, bilmediğim,
adını duymadığım
yalnızlıklara.