Ey ölüm, ne kadar yakınsın bize
Henüz yeni konuştuğumuz canlarımızı
Aramızdan alıp götürdün
Görünmeden saman altında su yürüttün
İnsanların tümünü ürküttün
Nice vücutları, beyinleri çürüttün
Bazılarını götürürken bile büyüttün
Birçok kralı, padişahı yokmuşcasına küçülttün
Birçok insanı yaşarken çıldırttın
Nice insanları yaşamaktan soğuttun
Bazılarını erken alıp yuttun
Bazılarını birazcık unuttun
Bırak bu sinsiliği, aşikâr davran ölüm….

Ne kadar oldu, ayırdığın sevgililer
Sayılmaz ki tarumar ettiğin yerler
Nerde evlat, nerde baba, nerde anneler
Kaçıncısıdır yıkıldı, hüküm süren devletler
Hani “en güçlü benim” diyen cengaverler
Nerde o mamur, düzenli, güzel çevreler
Ne zalim kaldı ne de münevverler
Hani o birbirimizden ayrılmayacağız diyenler
Hani ilahlık iddiasında bulunan gafiller
Hani yeryüzünde tekebbürce yürüyenler
Hani Dünyada zevk-ü sefa sürenler
Hani Maddiyata tamamen boyun eğenler
Hani sahabeler, hani peygamberler
Hani feylesoflar, hani düşünürler
Hani Dünyayı aralarında pay edenler
Hani her çeşit nimet içinde yüzenler
“Allah’ım” diyen Firavun, Nemrutlar neredeler
Vallahi ne iyiler kaldı ne de kötüler
Hepsi de bir bir bu alemden göçtüler
Neticede bütün insanlar, şerbetinden içtiler
Hepsi bir bir tekrar kara toprağa girdiler
Asıl adaleti öldükten sonra gördüler
Kalubelada verdikleri sözleri dinlediler
Mahkeme-i Kübra’da birbirine hesap verdiler
İlahi adaletin önünde günahlarına tanıklık ettiler
Hayatlarının filmine itiraz edemediler
Bazılarına defterini soldan, bazılarına sağdan verdiler
Böylece kimi cennete, kimi Cehenneme gittiler
Şikayetçi olsak da sensiz olunmaz ki ölüm
Ancak seninle biter, her çeşit zulüm

Kafir seninle kendine gelir
Müslüman seninle rahata erir
Asıl pişmanlık sendedir
Ama ne ağlamak ne sızlamak çaredir
Herkes günahıyla sevabıyla baş başa kalıverir
İşte asıl yaşam, senden sonra gelir

Hal böyledir, kendine gel ey gafil insan
Adaletten ayrılma, Allaha etme isyan
Hazır ol edebi olan hayata
Korkma, seni ebediyete götürecek memata…

20.07.2022-Ankara