Kevgire çevirdi yar gönül denen haneyi
Her bir sırrım âşikâr yârelerim gizlidir, oy!
Cevrine rıza etsem acep olmaz mı iyi?
Ellerle güler oynar, aşığına nazlıdır, oy!

Zulmü cihanı yaktı aşık nasıl yanmasın
Cihansûz imiş güzel kimseler inanmasın
Susarsa yudum yudum hiçbir garip kanmasın
Ağyâra verir aşkı, bize asit, bazlıdır, oy!

Çöllerde ceylan gibi şikâr ettim önüme
Şahin oldum alemde keklik kattım önüme
Kurşun mudur, ok mudur silah attım önüme?
Attığım mermilerin iki katı hızlıdır, oy!

Naz eder yalvarırım etme Allah aşkına,
Bunca naza dayanmam dönderdin bir şaşkına.
Seninle olmak için leyl ü nehar köşküne
Bahar gelsin ki bahar, bugün sazlı, sözlüdür, oy!

Nicedir sevda yağar ah demedim bir kere,
Başıma türlü bela geldi sebepsiz yere,
Reva mıydı çektiğim gözüm yaşı sellere?
Döner döndüğü kadar hayat bahar, güzlüdür, oy

Yâd eller dostum oldu sen gidince bu elden,
Özel mi kaldı hal mi, bütün sözler genelden?
El çektim ben sonunda beslediğim emelden,
Ağyar olduk gördün mü, yarim sizli, bizlidir, oy!

Rabb’e niyazım var ben Mecnun’am Leyla’ya,
Gülfemi memnun imiş salsın başım belaya,
Sağ olsun, uzak olsun küsmem gözü elaya,
Amma neyleyim işte gönül aşka sözlüdür, oy!

Ovacık-Gelenek-Çat kavşağı-21.10.2007

Cevr: Eziyet, sıkıntı.
Cihansuz: Gazneli Behramşah’ı mağlup edip Gaznin ve Bust şehirlerini bu lakaba layık bir gaddarlık ve vahşetle tahrip eden Gurlu hükümdar Alaeddin Hüseyin’e verilen lakap... Cihanı yakan anlamındadır.
Ağyâr: Başka, elalem, yabancı.
Şikâr: Av
Leyl ü nehâr: Gece ve gündüz.