Gönül Seferinde 1Gülü demetlemeden geçen bahar kadife çiçeklerle mahzun asma yaprakları çatıda gür eylemesin kalpler hür rengi mavi kalsın ufukların yer yüzü ezelden sude yeşili turnalar eylülde sürekli geçti yaylalardan ayaz mevsim ovalara geceden indi ay bulutla bahtını bildi yolcuyuz her seneye ömür bitiren ölüme kalan-giden belki dönmez kara kalpliler sevgi bilmez bir dost bulamadan kanar yaralar bitmez bu gül şehirde hatıralar bir selam getirmiyor turnalar neyleyim sevgilinin zenginliğini yeniden niyetlenmek sevgilinin yüzüne bu sevgilerin yasaları değişmez çilesini yük eyledi gönül ilk göz değmesinde kara-şekerrenk geçen günlerde tekrar gelebilirsek kendimize ümitlerin yıldızları sönmez gönül seferinde |