Yüzümde gülücük kaldıysa benim,
Geçmişte yaşanmış,sevdadan gelir.
Neden hep yaşlıdır,gözlerim benim,
Bu aşk’ta yaşanan hüsran’dan gelir.


Saatler mi durdu,zaman akmıyor,
Geceler uzuyor,seher çıkmıyor,
Sanki küskün güneş,yüze bakmıyor,
Ruhumun azabı,zamandan gelir.


Gönül zora düşse,sözünden dönmez,
Bir ateştir mazi,yanar da sönmez,
Andıkça geçmişi,yüzüm hiç gülmez,
Bana atfedilen,bühtan’dan gelir.


Sükûta esirdir divane gönlüm,
Acıyı aş edip,pişirir elim !
Hazindir sözcükler,düşürür dilim,
Ömrümün makamı,hüzzâm’dan gelir.


Yine de bitecek,bu uzun gece,
Dilimde dizildi hüzünlü hece,
Gözümden süzülen göyaşım ince,
Ömrümde sürgiden,hazan’dan gelir.


Bir sevda uğrunda,nar’lardayım ben,
Cehennem koynunda,har’lardayım ben,
Azrail kapımda,zorlardayım ben,
Gönlümün yangını,o yardan gelir.


Tuğal KÖSEMEN
29.Haziran.2022