Aşkın imkansıza ilgisi
Kıyısında alemin kırık ayna şehriyim
Yazgımın oyaları oyalanır başımda Uzun emeller dağı boş hayaller nehriyim Tebessüm çiçekleri solar hep gözyaşımda Nuh tufanı deminde unutuldum bin asır Güneşin doğmadığı satır aralarında Kalemin ellerinde harflerim birer nasır Hangi kuş muştu verir umuduma yarında? Kurban arayan keskin kara bakışlı kartal Gönül göğümden tek tek yıldızlarımı avlar Şehrimin son aynası beni yansımana al Bu amansız tufanın başka bir gidişi var Yokluk hezeyanıdır belki bu sayıklama Korluğun erittiği dağ başı yenilgisi Tut ellerimden! Yahut artık beni yoklama! Kaçınılmazdır aşkın imkansıza ilgisi. |