Gene boz toprağım ahlıma geldi,
Guneşinin doğması da eyiydi.
Eşe’nin Fatmanın ekenden gahıp,
İnekleri sağması da eyiydi.

Ne somiye vardı ne de garyola,
Yerde yatar sarılırdıh gol gola,
Bir döşşek bir yorgan fazlaydı bile,
Sermesi de yığması* da eyiydi.

Toprah dam üsdüne bi kilim serip,
Heç aslı olmayan Hayallar gurup,
Dört dene gardaşın sırt sırta verip,
Bir örtüye sığması da eyiydi.

Abam gapıya bir ocah yakardı,
Yeşil pahla gavrılırhan kohardı,
Evimizin asdarları ahardı,
Yağmırların yağması da eyiydi.

Yüzümüz gulerdi olsah bile aç,
Bilirdik ki gomşu gomşuya muhdaç,
Omuz ağrısına yoğudu ilaç,
Uşahların oğması da eyiydi.

Faydası yoğudu sayıhlamanın,
İrengi dutmazdı bazı yamanın,
Geydiğimiz allı gullü tumanın,
Paçasının duğmesi de eyiydi.

Evinin gıyında itleri bağlı,
Avcı değal amma tüfeği yağlı,
Avrada gızınca devrişin oğlu,
Minderleri doğmesi de eyiydi.

Gece vahdı sayacaya varıp da,
Yedi Sekiz dene dürüm dürüp de,
Hacı Arap davışanı gorüp de,
Nişan alıp çoğmesi* de eyiydi.

Ervani’nin içi sızılıyınca,
Sinekler art arda vızılıyınca,
Dam başında bayyuh sesi duyunca,
Işlıh çalıp goğması da eyiydi.

İhsan ŞOLA(Ervani)

Yığmak: Yüklüğe üst üste koymak
Çoğmek:Çöğmek: çökmek, çömelmek.