EYİYDİ-3

Aha gene koyüm ahlıma düşdü,
Yollarınıñ tozması da eyiydi.
Ağşama kobelek* toplamah uçun,
Damar damar* gezmesi de eyiydi.

Sarı gız eline alınca kurek,
Çıhınına gordu eşgili çörek,
Allı gullü fısdan neyiñe gerek,
Şalvarı da yazması da eyiydi.

Duz gosa da yağ gomazdı çorbaya,
Çilli gelin gider gelir türbeye,
Bazı helkelere bazı torbaya,
Yoğurdu da süzmesi de eyiydi.

Ara sıra hayallara dalsa da,
Ta Madene Danacıdan gelse de,
Cevizleri payamları olsa da,
Yaşar’ıñ bağ bozması da eyiydi.

Dikkatlıydı ayağını burhmazdı,
Çorabınıñ suyunu da sırhmazdı,
Yavsıdan* da geneden* de gorhmazdı,
İdiğin bit ezmesi de eyiydi.

Kirlenirdi Haceliniñ gocuğu,
Göremezdi garınçayı böcüğü,
Ördekleriñ çıhardığı cücüğü,
Gutmesi de yozması da eyiydi.

Haydardede yohuş böyük öz verep,*
Muslümüñ kumesi olurdu harap,
Gendine gızınca avcı Hacarap,
Duluğunu cızması da eyiydi.

Ne olduysa gene gaşı çatılmış,
Herhalda aşşıhda gene ütülmüş,
Davara gedince artis satılmış,
Daşaltında azması da eyiydi.

Hoşlanmazdı Hacobalı Bekirden,
Motur sürse gaçamazdı çuhurdan,
Dedeniñ gafası atınca birden,
Danalara gızması da eyiydi.

Duran oğlan iğnedirdi sazını,
Diğnemezdi heç kimseniñ sözünü,
Ot depip de çuvallarıñ ağzını,
İnneyinen büzmesi de eyiydi.

Durmadan düşerdi geydiği tuman,
Gene İrebecin halları yaman,
Gağnıyı harmana çekince hemen,
Oküzleri çezmesi de eyiydi.

Herslenince ters dutardı gaşşığı,
Garannıhda geçemezdi eşşiği,
Mıhdar Üçler ey’oynardı aşığı,
Cızgılara düzmesi de eyiydi.

Çalışırhan heç olmazı molası,
Tukenmiyi takavüdün çilesi,
Olmasa da kulüğünen malası,
Kureği de gazması da eyiydi.

Yorulurdu gaba gaba solurdu,
Yeriyemez yarı yolda galırdı,
Dödüğün uyhusu ağır gelirdi,
İlk ağşamdan sızması da eyiydi.

Gezer dolaşırdı bayırı düzü,
Heç de boşlamazdı şu bağdan yüzü,
Şu Ervani nerden bilsiñ deñizi,
Derelerde yüzmesi de eyiydi.

İhsan ŞOLA(Ervani)

Adı geçenlere selam olsun.

Kobelek: Mantar
Damar: mantarın çıktığı alan
Yavsı: küçük kene
Gene: kene
Verep: yokuş aşağı yol, yer.