RESÛLÜLLAH’IN ARDINDAN - 3

gül’e özlem..

ilâhi.

ŞİİR NO: 170 ** 04-02-2009

Bir ışığ-ı pervanenin, içinde kavruluyoruz,
Yokluğunla, biçareyiz; cayır cayır yanıyoruz;
Yine bu gün doğum günün, yine SEN’i anıyoruz,
Güller fevaran içinde.. gül’de, “SEN”i kokluyoruz...

Dertler oldu, derya deniz. SEN olmazsan bitmezler ki,
Yokluğunla derbederiz, öyle çok perişanız ki;
Güle bakıp, bulduğumuz; SEN’den öyle bir soluk ki,
SEN’in ile olmak için, ele bir “GÜL” alıyoruz.

Kıyamet alâmetinin, büyüğünü yaşıyoruz,
Göğüslerden Kur’an kalktı, şimdi salya taşıyoruz;
Çıplaklık moda oldu, yarı çıplak dolaşıyoruz,
Dünya, zillet içinde.. SEN’inle ferahlıyoruz...

SANA olan özlemimiz, diner mi?.. Acaba bir gün,
Kendimizi sanıyoruz, kendi öz vatanımızda(!) sürgün;
SANA layık olamadık, vicdanlarımız çok üzgün,
Şefaatin bize ilaç, “SANA” nasıl kavuşuruz?..

30-03-2007 * SAAT 05:05 * Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])