Bir hiçlik yok oluşu idi
Dua-ı evren
Sis oluştu iman-ı kebiri
Okundu, sayılmadı hiçbiri
Ne sevabı günahı gibi
Dua-ı evren
Sesi duyulmayanlar çehresi
Sonu olmayanların meltemi
Estikçe hü’r’leşirler
Doldukça her bahar matemi
Unutma bu hayat bir kış masalı,biteceği
Bilinen tek gerçekti
Dua-ı evren sarsın üzerimizi
Ondan gayrı ne dost yüzleri
Ne düşman kemleri
Uğramazdı üzerimize
Aşk ise
Üstadım kasidelere
Gömülmüş tek yalan idi
O yüzden bilinsin ki
Kalu bela dan beri gelen kalbimi
Örtecekleri tek gerçekti
Dua-ı evren
Beni sarsa ölümleri
Ağlar mıyım sanırsın,bu kadar çok yanılma
Biz kavuştuğumuzda Enel hakka
İşte o zaman çivimiz kalsa
Dünyada neye hacet olur da
Dindirir mi kem-i insanlığında
Göz-ün cebiri saymakla
Kâfirin zulmünü yalan saymakla
Bitmeyeceği içindi dost kelâmı: Dua-ı evren