Fitne-fesat zengini, akıl-izan fakiri,
İnsanlıktan bîhaber olanımız bol bizim…
Kalbi ilme, bilgiye kapatmış kafa kiri,
İlim-irfan güneşi solanımız bol bizim...
.
Ne Allah’tan çekinir, ne de kuldan utanır.
Avantayı, çıkarı üç günlük yoldan tanır...
Yolsuzluğu-rüşveti, havadan, gölden sanır,
Namazı öylesine kılanımız bol bizim…
.
Yalancılık marifet, yalakalık meziyet,
Menfaati gözetir aldığı her vaziyet…
Münafıkça ameller imanlara eziyet,
Arsızlığı mertebe bilenimiz bol bizim…
.
Rızık olur zalime, mazlumun alın teri,
Kimin umurundaki, günah-sevap defteri.
Kalmaz şeytan askersiz, devri Âdem’den beri,
Garibanı kaz gibi yolanımız bol bizim…
.
Biçareler bir ömür, bin bir elemle inler,
Çünkü arzuhâlini kendi der, kendi dinler.
Istırapla-kederle, yıllara uzar günler,
Bîçareye bigâne kalanımız bol bizim…
.
Unutalı çok oldu, edep denen erdemi,
Kazık yontmakla geçer, ömrümüzün her demi…
Bilmem, adalet yalnız, o dönülmez yerde mi,
“Gemileri” haramla dolanımız bol bizim…
.
Genç yaşlarda başlanır entrikada talime,
Laf cambazı cahiller söz bırakmaz âlime…
Garibanın kaderi, boyun eğmek zalime,
İlhamını iblisten alanımız bol bizim…
.
Burada olup-biten, el gözüyle görülür,
Muhataba sorular, el sözüyle sorulur…
El kalbiyle sevilir, el kalbiyle yerilir,
Canı tenden çıkmadan ölenimiz bol bizim…
.
Önce kafalardaki beyinleri alırlar,
Sonra da ahmaklaşan kula rehber olurlar…
İnsanı “koyun” yapan “dini” iyi bilirler,
Hak yolunda “yolunu” bulanımız bol bizim…
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 2019)