İNSAN OĞLU
Gün gelir tükenir gittiğin yollar,
Kesilir takatın düşecek kollar. Yarına çıkmaya senedin mi var, Neyin peşindesin ey insan oğlu. Ektiğin çiçekler dalında soldu, Hayaller umutlar yandı kül oldu, Mezarlıklar çocuk kabriyle doldu, Neyin peşindesin ey insan oğlu. Yarattıysa Mevlam rızkına kefil, Ben yaptım diyerek övünme gafil. Kul hakkı yiyerek edersin sefil, Neyin peşindesin ey insan oğlu. Her türlü nimeti verir Allah’ın, Tohumda Allah’ın yerde Allah’ın, Canın, cananın da. varda Allah’ın, Neyin peşindesin ey insan oğlu. Senden önce yaşadı ninenle deden, On metre kefene sarıldı beden. Gördün mü mal, mülkle mezara giden Neyin peşindesin ey insan oğlu. |