Betona şiir
Rüzgar esmes benim şehrimde
güneş hep ensede biter dağlar uzaktır benim şehrim yazın kavurtucu sıcaklığı yakar yüzümü anlımı betona kuma batmış bir şehir benim şehrim çiçek miçek açmaz baharın gelişi hissedilmez benim şehrimde dağların doruklarında yazın ortasında kalan karlarda yok hele ilk baharda açan papatyalarda yok gövdesi beyaz altı beyaz mantarlarda yok dağların yamaçlarına tutulan acı ekşi ışkınlarda yok benim şehrimde beton var sadece beton... |