Ateş düşer gönüldeki yaraya
Yâr gülüşü o  yüreğe dermandır
Yangın yeri kor düşünce şuraya
Bir busesi ilham veren fermandır

Yunus gibi ozan varır dağlara
Varır gider Kerem olan çağlara
Mecnunca selam verir otağlara
Yâr yolunda hali aman amandır

Mızrabıyla nağme olur tel olur.
Bozkırlarda meltem olur yel olur
Coşkun akar sözcükleri sel olur
Dünya derya denizler asumandır

Nakış nakış aşkı işler özünden
İlmek ilmek kilim dokur sözünden
Hele bir bakınca gönül gözünden
İplik ile eğrilen bir kirmandır

Yüreğe vurunca azgın dalgalar.
Savrulup parçalansa kadırgalar
Mahşeri andırsa da kasırgalar
Yâr yüreği  sığınılan limandır

Yıldızlar bir göz kırpar çakmak çakmak
Sevi ister gönülde ateş yakmak
Nazar eyler gerekir boncuk takmak
Gönlü filizlenir gürman gürmandır

Yıllarca aşk okunur dilden dile
Cemaline değer çekilen çile
Bedenden ayrı ölüm  gelse bile
Ölümün ayırmadığı romandır

Abdal olur dağlarda geze geze
Dönüp bakmaz eğri söze kem söze
Dile gelir çiçek olur dize dize
Aşıkların gönlü birer ummandır

Sürgün verir varır  dalda ışkına
Akıl ermez yanar döner şaşkına
Köz olunca tüter Allah aşkına
Sazın teli ne de yaman yamandır

Sakinî gönle akar ya her daim
Güzel düşün güzel gör yazar elim
Ozan dili bir bağban ile kaim
Gönüllerde çalan dertli kemandır.

30/05/2022 - O S M A N C I K

Sakin KARAKAŞ ( Sakini)

* * *

Saygıdeğer Ahmet Kara’nın gönül defterinden

Gönül hazanından yara seslenen
Efkarın derdimde sevgi beslenen
Feryadın çekip de arşa yükselen
Bendeki ateşte dumandır duman

Söyledim aleme gelir mi daha
Çölümde yağmurla olur mu vaha
Islanmış gözümde kalmadı saha
Fermanı içimde zamandır zaman


Ahmet Kara

* * *

Saygıdeğer Aksakal’ın kaleminden

Eski aşklar bir bir mâzide kaldı,
.Sevdim sandığımı hep eller aldı,
Kanıp da tattığım hep acı baldı,
Artık aklım fikrim; sapsız harmandır.

Aksakal