Duydum fark ettim
Kudret,şanını
istedim olasın
canım da canım

Sular hep tersine
Aktı ve gitti
Sorma kanar
Yaram ruhu revanım

Gerçi mest’ü hayran
Oldum dolandım
Öyle saf ki gönlüm
Sözlere kandım

Nefsin ateşine
Hill line kandım
Sevda da olmadı
canu canım

Ne sevenim oldu
Ne de hayranım
Bir hayran olduysa
O benim canım

Olmadı ne mestim
Ne de mestanım
Bir köhne bedenle
Bir aciz canım

Mahşere mi kaldı
cümle Muratlar
Nasipten mi mahrum
Bilemem ;canım

Haddime bakmadan
Sevdana düştüm
Kendimi devletten
Nimetten sanıp

Öyle ders aldım ki
Çarkı felekten
Dilimiz lal oldu
Sustu Efkanım

Yaşlandık külhan da
Toza belendik
Hakikat babında
Düştük elendik

Hatırsız kıymetsiz
Yara ilendik
Sadece sinede
İncidi canım

Türkü mü söylemez
Diller destanlar
Yoluma uğramaz
Dostlar insanlar

Sadece sadece
Hüzne yolum var
Birde sencileyin
Düşlerde canım

Mustafa tükendi
Bitti ve gitti
Yad yaban lar değil
Nefsim al etti

Söndü gönlümüzde
Aşkın kandili
Sandım ki kendimi
Aşkta şeytanım

Tardmıdır gard mıdır
Bilmem duruşum
Ne kadar zalimdir
Ey Aşk vuruşun

Baha da kıymetim:
Etmez kuruşun
Fuzuli dolaştım
Estim va yağdım

Ne ben yara kaldım
Ne de yar bana
Varlığıma mana
Nedir Sultanım

Ne tatmıştır canım
Ne kavrar aklım
İrfan basirette
Malül izanım

Bir Fuzuli varlık
Dolaşır canım
Dünyaya yük olduk
Ukbada suçlu

Bir çare var ise
Sen de sübhan ım
Sen de Sultanım
Sen de cananım
*
Kulun insafına
Bırakma beni
Yanacaksa elinle
Yansın hu canım

M.çoban.